„Na początku lat 30, w czasie światowego kryzysu ekonomicznego, ceny na produkty rolne raptownie spadły, co również dotyczyło cen oprzędów jedwabnych. […] Bez nowoczesnej i pomysłowej organizacji zbytu swoich wyrobów, co dziś nazywamy marketingiem, Milanówek nie zdobyłby funduszy aby utrzymać zachęcające hodowców ceny na surowiec krajowy. Dział przemysłowy CDSJ pracował w tym czasie na nowoczesnych maszynach i zatrudniał ponad stu robotników. Dzięki wygraniu przetargu uruchomiono produkcję tkanin technicznych, wzmocniło to kondycję finansową przedsiębiorstwa.
W 1938r. CDSJ prowadziła skup kokonów z 2400 hodowli. W laboratorium prowadzonym przez inż. Mirona Krasnodębskiego powstawały interesujące pomysły zastosowania białek jedwabiu naturalnego do celów kosmetycznych. Stacja opracowała normy i warunki techniczne dla wielu wyrobów sprowadzanych dotąd z zagranicy. Były to nie tylko nici różnego rodzaju ale też woreczki do prochu strzelniczego, tkaniny spadochronowe i balonowe. Balon stratosferyczny „Gwiazda Polski” i inne polskie balony odnoszące sukcesy w zawodach o puchar Gordon Benetta wykonano z jedwabiu milanowskiego.
Na XIV Targach Poznańskich w 1935r. w dziale lotniczym wśród przeszło 40 wystawców była i CDSJ. Stoisko jej wzbudzało powszechne zainteresowanie. To, że nasze lotnictwo używa do swych spadochronów jedwab wyrobu CDSJ z Milanówka jest chlubnym dowodem, że tkaniny CDSJ zdały CELUJĄCO trudny egzamin.
Beata Witaczek-Nehring
-
- Stoisko prezentujące Centralną Doświadczalną Stację Jedwabniczą (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Warszawie)
-
- Nici jedwabne (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Warszawie)
-
- Mydło wytwarzane m. in. z poczwarek jedwabnika (ze zbiorów Miasta Milanówka)
-
- Gablota prezentująca produkcję spadochronów i akcesoriów do nich w CDSJ (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Warszawie)
